Hayaller Bazen Suya Düşer

Karlar düşer, düşer düşer ağlarım, hep ismini,hep ismini anarım. .    Sensizlik ne kadar zor bilir misin bu soğuk, sessiz, boğuk şehirde. Şair'inde dediği gibi; sen nerden bileceksin sensizliği sen hiç sensiz kalmadın ki . . Bunca kalabalığın arasında yalnız olmak, sensiz olmak ve sessiz kalmak. . Dışarıda olduğunda el ele tutuşan insanları görmek, sarmaş dolaş gözlerinin içine bakan mutluluk saçan insanları. Kimisi sahte, kimisi aşık bile değil.  İnsanları izledik birlikte o barın yanından geçen otoban boşluğunda . . 'Nereye gidiyor bu insanlar' diye sordun bana . . Bilmiyordum. Kim bilir kimisi patronundan fırça yemiş sinirli bir şekilde evine dönüyor. Kimisi işe gidiyor o saatte. . Kimisinin yanında sevdiği, kimisinin yanında ailesi, kimisi yalnız, kimisi üşümüş, kimisi çocuğunu özlemiş, kimisi ailesinden uzakta . .    Sadece yalnız olan onlar değil bugünlerde. . . Önceden deseler inanmazdım bu söze;  'Bunca kalabalık arasında yalnız olmak', saçma derdim

Soğuk ve şehirler arası otobüs durağında bıraktım en son seni . . Gözlerimiz nemli . . Senin kafan çakır,benim yüreğim acır . . Bir bakış yeter her sözü söylemene. Üslubun biraz acıklı doğrusu.    Gar'a ilk indiğimde kalbimin başka zaman o kadar hızlı attığını hatırlamıyorum. Annemin dayak atmaması için dualar okuyup eve girmekten, ilkokulda ilk kez tahtaya kalkmaktan, üniversiteyi kazanmanın dışında çok farklı bir duyguydu bu. Korku değildi, heyecan desem böylesi yoktu galiba .    Oturdum ve beklemeye başladım. Bir tarafta valizler bir tarafta heyecandan bayılmak üzere olan ben. Çok sürmedi gelmen, bir anda arkamda bir el belirdi döndüm baktım ve kocaman gülümsemesiyle sen . .Ayağa kalktım. . Onca gün o anın hayaliyle uyuduk. Çok kez istedik, başka şehirlerde karşılaştık ama bir türlü beceremedik. Ve o an gelmişti artık günlerdir hatta aylardır hayalini kurduğumuz an gelmişti . Sarıldın, sımsıkı sarıldın, sarmaladın. . Sarıldığın andaki kalp atışlarımız dışarıdan duyulacak