. . .
Yaralarımız vardı bazen hayatta Kapatmaya çalışsak da kapanmayan Yamalarımız vardı . . Ya diz kapaklarımız da, Ya da pabuçlarımız da . . . Hep saklayarak yaşadık yamalarımızı Yaralarımız yüreğimizin en derin köşesindeydi Bazen saklayamasakta gözyaşlarımızı Acılarımıza rağmen gülmeyi bildik Mutlu olmaya çalıştık ömrümüz boyunca Hayat bize sırtını dönse de, yıkılmadık asla Yama üstüne yama yese de yüreklerimiz Kocamandı, hep ama hep sevdik . . Ve belki, Bir yerlerde bizi de sevenler oldu . .